In Nederland is het weer een dagelijks onderwerp van gesprek. Hier in Frankrijk ben ik dagelijks benieuwd wat ik zie, als ik mijn gordijnen open. Deze week heb ik sneeuw gezien, een dag later was het wit van de nachtvorst met een heel klein stukje (niet de hele vijver gelukkig. Zo koud was het niet) dun ijs, een dag later stortte het de lucht uit en regende het de hele dag.
En nu? Zit ik zonder jas op mijn terras in de zon. Wat een heerlijkheid. Voor de warme winter (en herfst)kwam ik hier niet. Dan had ik toch naar Spanje moeten gaan, zoals ik al jaren riep. Ik kwam hier voor de rust en het groen. Nou rustig en groen is het zeker. En deze herfstzon is een welkom cadeautje. Ik geniet nog even.
Dan weer verder met mijn verfklusje en daarna met hoofdstuk acht van mijn boek. Het vordert, 36duizend woorden zijn er al op papier. Zonder blokkades, zonder moeite, ik rammel ze zo vanuit mijn hoofd de laptop in. Ik sta er zelf nog steeds versteld van. Ook geniet ik ervan. Wel net zoveel als van de herfstzon op mijn gezicht. Mij hoor je niet klagen. Ik heb een dag met een gouden randje. célébrer la vie
Reactie plaatsen
Reacties