Koude neus

Ik word wakker met een koude neus. Nu is dat niet zo verwonderlijk, want ik heb aardig vooraan gestaan bij het uitdelen. Maar dat terzijde. Ik word wakker, het is nog vroeg en ik moet toch echt naar het toilet. Ik doe mijn sjaal om en mijn wandelschoenen aan. In joggingbroek en badjas vertrek ik met een rol wc-papier onder mijn arm. Niet dat ik geen potti potti heb, maar bepaalde boodschappen doe ik daar liever niet op als het niet hoeft. Het interesseert me geen biet hoe ik eruit zie en dat het koud is. Ik moet nodig, dus stap ik gestaag door. Wie had dat ooit gedacht. Nou, ik niet. De paar keer verblijven op het paddock van het circuit in Zandvoort lang geleden vond ik meer dan genoeg kamperen. Mijn voorkeur was toch wel huizenruil in een ver en warm land. En zie hier, daar ga ik in de kou op een camping in Velsen-Zuid. Niets zo veranderlijk als de mens.

Het huis is verkocht en ik werd ergens anders de deur gewezen. De camperbus bedoelt voor reizen van mijn nieuwe huis in Frankrijk, naar mijn geliefde mensen in Nederland, komt nu mooi van pas. Ik roep altijd, dat ik geen groot huis nodig heb en een bed en een laptop genoeg is. Nou inderdaad. Ik heb een bed en een laptop, zelfs nog gas, stroom en water. Wat wil een mens nog meer. Ik hoor vogels om mij heen en af en toe zie ik een muts en badjas voorbij gaan naar het sanitair. Vandaag is het koningsdag, dus veel mensen zijn vrij en zoeken de vrijheid op.

Die drang naar vrijheid heb ik altijd gehad. Al puberend was ik wars van gezag van leraren. Op de mavo stond ik regelmatig de vloer van de aula te vegen of vuil op het plein te prikken. In mijn werkzame leven werd het er niet beter op. Om de twee jaar weer een andere baan en in de dertien jaar gemeente hetzelfde binnen de organisatie. Telkens vond ik de baan niet meer leuk en telkens dacht ik dat het aan de job lag. Alleen was ik de stabiele factor. Toen ik eenmaal was begonnen met de verhuur en een wijze zoon mij de feiten onder de neus drukte, waagde ik de sprong. De sprong naar vrijheid en avontuur én naar financiële onzekerheid. Want zoals het er toen voorstond was het nog maar de vraag of ik ervan kon leven. Wat er daarna gebeurde was voor mij de bevestiging dat wanneer je kiest voor je hart en je passie en je talent volgt, het goed komt. Ik heb genoten, nooit het gevoel gehad dat ik aan het werk was en geld was er genoeg om in mijn eentje van te leven. Meer had ik niet nodig.

Door corona werd ik niet meer blij van mijn verhuur, geen buitenlandse gasten meer, maanden zonder inkomen. Ik waagde weer de sprong. Nog meer vrijheid. Een huis in Frankrijk in de natuur en weer geen idee hoe het inkomen straks zich precies vorm zal geven. Nu met een vertrouwen dat het goed komt, want door ervaring wijs geworden. Ik volg weer mijn hart en mijn drang naar vrijheid en verandering. Een huisje voor de verhuur komt in de tuin, de tuin ligt aan verschillende wandelroutes, dus dat komt wel goed. En wat deze sprong mij nog meer heeft gebracht: Vrijheid met mijn camperbus. Vrij om te gaan en staan waar ik zin in heb. Met een koude neus, dat dan weer wel.