Zondagsrust
Vroeger hadden wij rust op zondag. In de ochtend naar de kerk. Warm eten tussen de middag, meestal groentesoep. Mijn ouders lazen ’s middags een boek of wij deden een kaartspel. Daarna altijd een stukje wandelen in het dorp. Dat deden meer mensen en af en toe stopten wij voor een praatje. Het avondeten bestond uit een broodmaaltijd met heel vaak makreel en altijd een zacht gekookt eitje voor op brood. Dat wij dochters daar dan een dikke laag ketchup en mayonaise op smeerden, vond mijn moeder maar niets. Niet te veel mayo, daar krijg je ‘dikke tieten’ van. Waar ze dat vandaan haalde weet ik niet, bij mij is het in ieder geval niet gelukt.
Zangkoor
In Frankrijk krijg ik vaak beelden van vroeger. Al wandelend vanuit huis langs de velden vallen de bloemen in het veld mij weer op. Mijn vader leerde mij de namen van de bloempjes. Ik weet de helft niet meer en vraag mij af waarom ik nu pas dit weer zie. Waar zat ik al die jaren met mijn hoofd?: Ik racete mee in de ratrace die de westerse wereld zo gewoon vindt. Steeds meer begin ik de rust en natuur heel gewoon te vinden. De hele dag genieten van het zangkoor van de vogels. ’s Avonds beginnen de kikkers mee te doen en tot diep in de nacht alleen maar natuurgeluiden. Het is alsof ik in een natuurpark woon.
Stadsgeluiden
‘Welke dag is het vandaag?’ is ‘booming’ en ik ben superblij hiermee. Hiervoor ben ik nu alweer in Nederland voor een aantal boeklezingen. Een mooie bijkomstigheid is dat ik mijn familie en vrienden weer zie. Momenteel zit ik in een appartement in Haarlem. Dezelfde stad waar mijn dochter met vriend en (klein)kinderen woont. Het appartement is op de eerste etage met een ‘Frans’ balkon. Hoe toepasselijk. De geluiden zijn stadsgeluiden. Het hoort erbij, maar wennen doet het absoluut niet en zen word ik er ook niet van.
Heimwee
Vanochtend mijn lezing voor woensdag- en donderdagavond geoefend. Daarna was ik het ‘hok’ wel zat en besloot even te wandelen en een paar boodschappen te doen. Het grote voordeel van de stad en eigenlijk ook weer een nadeel, want drukte. En of het druk was. Het centrum leek wel een mierennest zeg. Alle terrassen vol, zo goed als alle winkels open en het wemelde van de mensen. Zo snel mogelijk ben ik via de AH weer terug naar het appartement gegaan. Heerlijk rustig op de bank, de buren hoor ik praten en in de verte krassen de kraaien. Geen koor van vogels … maar toch …
En dan voel ik iets omhoog borrelen … heimwee …
Reactie plaatsen
Reacties