Voorlopig koopcontract Frankrijk

Bijna ben ik er. Bij de Franse woning. Ik kijk om me heen en de omgeving wordt steeds mooier, bomen, weilanden geel van de koolzaad, groen van het gras, vogelgeluiden door mijn open raam, geen huizen te zien. En dan opeens borrelt er iets vanuit mijn buik omhoog en ik schiet in tranen, van geluk. Wat voel ik mij intens blij. Dat het een goede keuze was hier een huis te kopen. wordt hierdoor nogmaals bevestigd. Een serene rust komt over mij heen en ik sla af, het landweggetje op naar de woning.

De volgende dag zit ik met Mr L bij de notaris om het voorlopig koopcontract te tekenen. Via de notaris, die zowel Frans als Engels spreekt, vraagt Mr L of ik bij hem kom dineren. Samen gaan wij naar de supermarkt om inkopen te doen. Ik heb een enorme binnenpret. Met google translate, met handen en voeten, met veel Frans, wat ik niet versta en een paar woorden Engels, wat Mr L niet verstaat, komt er een maaltijd voor twee in onze winkelkar. In zijn en bijna mijn woning kook ik het eten en dekt Mr L de tafel. Hij schenkt voor ons wijn en water in. Nu drink ik al een jaar of twee zo goed als geen alcohol meer, maar om de verkoop/koop te vieren en niet onbeleefd te willen zijn, drink ik een glaasje mee. Het wordt een diner om nooit te vergeten. Mr L vertelt veel over zijn werk als journalist en schuift regelmatig van tafel om mij enkele van de door hem geschreven boeken te laten zien. Hij ratelt maar door en ik knik en grijns en versta er geen biet van. Als ik wat wil vragen gebruik ik google translate maar Mr L kwebbelt rustig door in het Frans. Hij is 84 jaar met veel levenservaring en is nog enorm energiek voor zijn leeftijd. Ik doe rustig aan met de wijn, ik merk al na één glas dat de alcohol begint te werken. Voor ik het weet schenk Mr L mijn glas weer vol. Als hij met zijn restje, koud geworden, eten naar buiten loopt om dit als visvoer in de vijver te gooien, giet ik snel mijn glas leeg in de gootsteen. Ik wil hier toch echt niet aangeschoten na twee glazen wijn vandaan komen. Wij, vooral hij, kletsen nog even na en ik vertrek met een blij gevoel. Mijn dag kan niet meer stuk. Een herinnering om in te lijsten en een mooi begin van mijn Franse leven.